Her şey donuk. Harfleri uhuyla yapıştırıp baş ucuma koydum. Kıpırdamadan duruyor öyle. Donuk. Harfler sıkıcı. Harfler çok sessiz. Harfler aciz. Okuyanı olmazsa harfler çöp. Bu yüzden herkes bir çöplük içinde yaşamanın hayalini kurar. 

Uzun zamandır yaşadığım çöplüğümden çıkmak için debelenirken buna iten şeylerin sebeplerine bir iniş gerçekleştirmem gerekiyordu. Yaşatacak tek şeyimin harfler olduğunda kendimi çöplüğüme adayabiliyorum. İnsanız kırılırız. Sağlığımı, dengemi bir çöplükte arayacak kadar aciz miyim diye düşündüğün anda tomurcuklanıyor, erguvandan bir orman oluyor çöplük. 

Erguvan güzeldir. Bu yüzden erguvandan gecelikler giyerim.